Omdat wij voor Gijs een vriendinnetje zochten, (lees: Jolanda wilde heel graag een Engelse Springer Spaniël, sinds we die eenmaal gezien hadden) kwam Phoebe in oktober 2017 bij ons wonen! Wat een rijkdom was dat! Zo lang op gewacht! Ze was zo klein, zo mooi, zo schattig en zo lief! Ook een stoer meisje. Zij is zo’n hondje, die het wel even allemaal zal regelen. Ze is erg aanhankelijk en heeft een hele grote “will to please”. Een energiebommetje, dus dat past prima bij Gijs! Tijdens een vakantie in Tsjechië is Phoebe ons 1 x kwijt geraakt. Ze stond te sjansen met een Tsjechisch teckeltje en had even geen oog voor ons… Sinds die dag verliest zij ons nooit meer uit het oog! Zij zoekt steeds oogcontact en wil alles voor ons doen. Wij hadden graag met haar een keer een nestje gehad, maar helaas ging dat niet door. Gelukkig heeft Phoebe nergens weet van en genieten wij enorm van haar en van alles wat we met haar en Gijs en Lotta doen.

Dock diving, net als Gijs, heeft even geduurd voordat zij dit wilde doen en het zag er naar uit dat ze dat toch echt iets te spannend vond. Maar het is een doorzetter! Ze deed het!!! En ze werd zeker zo enthousiast als Gijs. Ze apporteert super graag, dus het is heel gemakkelijk om haar aan te moedigen om de dummy in het water te gaan halen! Ze zet zich echt voor de volle 100% in en begint al een beetje ster allures te krijgen 🙂 Ook de agility lessen vindt ze altijd erg leuk! Ze is ook leuk om dat samen mee te doen, want ze leert snel en graag! Ze wil het graag goed doen en ze geeft alles wat ze heeft! Ook in huis denkt Phoebe dat ze “aan het werk” moet: zij heeft zichzelf als hulphond aangeboden. Zij komt vooral sokken brengen, als ze daar bij kan…Het liefst uit de tassen van Sicco of Willem, als die thuis komen van een weekje werken… anders duwt ze met haar snoet wel een afstandsbediening op de grond, zodat ze die dan vol trots komt brengen! Ze lijkt onuitputbaar, dus om haar ook rust te geven, krijgt zij een koekje en het commando: “klaar”… en dan is zij “afgewerkt”. Dan gunt ze zichzelf ook wel een hazenslaapje.

Afgelopen september werd Phoebe plotseling erg stilletjes en was er geen staartje wat kwispelde… Ze lag op de grond en deed eigenlijk niets meer. Zo hadden wij haar nog nooit mee gemaakt! Dat was ook echt schrikken. Geen twijfel en hup: naar de dierenarts! Ze bleek een baarmoederontsteking te hebben en ze werd direct diezelfde avond nog geopereerd. Ik vond het zo akelig om haar daar achter te laten, maar ze was echt ziek! Ook haar navelbreuk die ze had, werd meteen verwijderd. Al met al een flinke operatie, maar gelukkig herstelde ze goed! De dierenarts en de assistentes vonden haar echt een heel lief hondje, ze was heel braaf geweest en het doet wel goed om dat te horen! Inmiddels is er helemaal niets meer van te merken en is ze altijd blij en enthousiast! Wanneer ik even naar de keuken ga, of ergens anders in huis: zij zal altijd mee lopen en in de buurt gaan liggen. Oogcontact is er altijd! Zij staat altijd “aan”. Wij zijn echt nog elke dag super blij met Phoebe en hopen haar dan ook nog heel lang bij ons te mogen hebben! Zij is en blijft onze eerste Springer-dame!